Hoe vaak heb ik niet gehoord “Je bent nog zo jong.” Ik was zestien en onlangs ontslagen bij Délifrance, omdat ze na drie maanden besloten hadden ‘meer ervaren werknemers’ aan te nemen, wat inhield: ouder dan ik waren. Toevallig liep ik maanden later, samen met mijn moeder, door het straatje waar Jande Quba zat.
Ik ben Brendy Batenburg, 21 jaar en mijn verhaal begint bij een kleine organisatie, JandeQuba, waar ik actief in werd in 2012. Mijn blik werd getrokken naar de grote, statige Afrikaanse standbeelden in de etalage en ik stond erop dat we naar binnen zouden gaan. Na een gezellig praatje met de twee dames aan de toonbank, waaronder oprichter Nasha Desbarida, mocht ik op sollicitatiegesprek komen. Ze verkopen handgemaakte, typische producten uit Afrika en Latijns-Amerika. Het paste perfect bij mijn Liberiaanse origine. Sindsdien werkte ik me op van stuntelige winkelassistente tot assistent manager en dacht ik mee over projecten van het team.
Familie
Deze organisatie werd mijn tweede familie en ik leerde hoe het is om je droom te volgen. Fast forward: door naar 2014. Dat jaar heb ik me bij de Nationale Jeugdraad aangesloten, een groep enthousiaste jongeren die zich inzetten voor de belangen van jongeren in Nederland. Binnen de werkgroep Jong & Duurzaam heb ik de meest inspirerende verhalen meegekregen. Neem bijvoorbeeld Yagmur Masmas, een meid die op haar negentiende de startup a GreenStory heeft opgezet, een webwinkel met duurzame kantoor- en schoolartikelen. Zij verkoopt onder andere het uitwisbare whiteboard schrift dat ik al vele medestudenten heb laten zien. Ook ontmoette ik Robert Orzanna, die vanuit de Mindful Meerkats bezig is met een educatieve game voor op de telefoon waarmee het makkelijker wordt voor consumenten duurzaam te leven.
Jongeren
We weten dat Nederland groeit op het gebied van ondernemingen, maar wisten we ook dat jongeren hier en steeds grotere rol in gaan spelen? Ik zie het met mijn eigen ogen. Toch zou ik hier meer steun voor willen zien. Binnen mijn Bachelor mocht er dan wel ruimte voor zijn, maar nog vele studies zijn zo geroosterd dat er geen tijd is om na te denken over wat je wilt. ‘Jongeren zijn de toekomst’ horen we vaak, maar creativiteit en persoonlijke ontwikkeling worden niet altijd aangespoord. De druppel die de emmer deed overlopen kwam bij mij toen ik voor Jong & Duurzaam workshops over duurzaamheid ging geven op middelbare scholen. Bij Gymnasium 4 maar ook bij brugklassers, in welk leerjaar dan ook, er heersen de meest geweldige ideeën. Zo hadden we het bijvoorbeeld over schaarse grondstoffen in smartphones. Een reactie uit de klas: “Misschien ga ik daar wel een oplossing voor verzinnen!” Ik stond versteld van wat er op zulke jonge leeftijden al leeft aan intrinsieke motivatie. Waarom doen we hier niet meer mee?
Mijn verhaal
Tijdens al deze ontwikkelingen ben ik bij mezelf stil gaan staan. Zoals jullie wel gemerkt hebben vind ik het fantastisch verhalen te horen en die door te vertellen. Maar wat wordt mijn verhaal? Ik wind me erover op dat het lijkt alsof er met al deze jeugdige kennis niets wordt gedaan totdat jongeren gaan werken, zelfs dan lang niet altijd. Door het organiseren van workshops komen ideeën naar voren die direct toegepast zouden kunnen worden. Zo inspireer je anderen en verspreid je duurzame leefstijlen. Mijn uitdaging is om dit op een hoger niveau te brengen.
Maar hé, het is niet makkelijk om een ambitieuze student te zijn.
En het klopt, ik ben nog jong. Ik ben trots op de jongeren die nu al hun ideeën waarmaken. Mijn eigen ambities zal ik zeker niet vergeten. Op dit moment staat de Sustainability Challenge op mij te wachten, ga ik starten bij Vandebron en ondertussen blijf ik genieten van mijn studie Sustainable Development. Ik geloof erin dat binnenkort , mijn ambitie zal uitrollen tot een volwaardig project. Op z’n tijd, zal ik maar zeggen.