Ik was 15 jaar en voor het eerst dronken. Ik herinner me nog dat ik een grasveld afrolde en heel erg moest lachen. We dronken sterke drank uit cola blikjes. Mijn vriendin Anna, wat oudere vrienden van haar en ik. Dat was in 1985 in Toronto (Canada).
Ik logeerde drie maanden bij Anna’s familie omdat ik aan een uitwisselingsprogramma meedeed. Anna heeft ook drie maanden bij mij gewoond het jaar daarna. Toen heeft zij haar eerste grote liefde ontmoet. Maar dat is een ander verhaal.
Oud
Vorige maand ben ik terug geweest. In Toronto, bij Anna thuis en bij haar ouders, waar ik toen thuis was. Anna heeft nu een eigen gezin, twee zoons, een man. Ik ook, twee dochters en een man. Maar ik was alleen op reis nu. Voor het eerst in mijn leven ging ik niet op reis om avonturen te beleven en de toekomst te ontdekken maar om terug te kijken en het verleden wakker te kussen. Ik wilde een “sentimental journey” of “memory lane”, terug naar toen ik 15 was.
Misschien wordt ik oud???…. Maar het was heerlijk. Heerlijk om met wijd-open zintuigen door straten te lopen die ik 29 jaar niet had gezien, deuren te openen waar me de geur van appelen tegemoet trad die ik herkende, geluiden te horen die resoneerden diep in mijn binnenste. Anna en ik voerden gesprekken over hoe wij toen waren, we vulden aan wat de ander was vergeten. Dat we dronken waren geweest wist zij niet meer, dat ik vaak zei: “Let’s do something spontanous” kan ik me niet herinneren.
Alleen op reis
Toen ik vorige week terug kwam zeiden vrienden: Wat goed dat je jezelf dat gunt: Zo alleen op reis gaan, tien dagen weg van werk en gezin. Ik had er inderdaad lang tegenaan gehikt: het is duur, geen tijd, geen aanleiding, zo ver weg voor zo’n kort bezoek….al die stemmen in mijn hoofd. Maar op een gegeven moment heb ik gewoon geboekt, gewoon doen. Met zenuwen en spanning en al.
Let’s do something spontaneous!
Wat de reis mij heeft gebracht? Het gevoel weer even 15 te zijn en giechelend een berg af te rollen. En weten dat ik in wezen niet ben veranderd. Dat zou als een teleurstelling kunnen voelen na alle cursussen, coaching en therapieën maar zo voelt het niet. Ik ben mezelf trouw gebleven. Het wezen in mij is onveranderd. Misschien door de reis juist weer krachtiger en eigener dan ervoor.
Meer weten over Carolien Zimmermann
[form id=”87070″ /]
