Na 5 jaar werken in de publieke sector stond ik op een zogenaamd kruispunt in mijn baan. Mijn partner had zojuist zijn opleiding tot huisarts afgerond en kon overal aan de slag, ook in het buitenland.
Onze zoon was inmiddels 1,5 jaar oud. De huur van ons huis konden we ieder moment verlengen, of opzeggen. In het najaar van 2010 viel alles samen…. We gaan! Dat is ons moment geweest.
Ik kan mijzelf omschrijven als ondernemend. Ik ben op zoek naar een uitdaging, ik ben een doorzetter en kan de positieve kant blijven zien ook al is er een tegenslag. Het beleven van een andere cultuur, door er ook echt te wonen en er niet een lange vakantie houden, is dan ook een uitdaging geweest die altijd wel door mijn hoofd spookte.
Het meest spannende aan het verhuizen naar een ander land is om een nieuw leven op te bouwen. Telkens open te staan voor ‘andere’ dingen, want alles gaat nu eenmaal anders dan ’thuis’, ook gewone dingen als boodschappen doen. En telkens weer wat nieuws ondernemen, van Playcentre (kinderopvang gerund door ouders zelf) tot mooie wandelingen tot hockeyen in de regio tot drinks & nibbles bij vrienden. Het is ook het uitproberen van de gewoonten en manieren in een land en bepaalde leefcultuur. Sommige gebruiken passen ook bij jezelf en je gezin en worden een nieuwe traditie, zoals de uitgebreide ‘morning tea’, toch net wat anders dan ons kopje koffie in de ochtend.
