Iedereen heeft wel een levensuitdaging. Een karaktereigenschap waar je tegen aanloopt en wat je ook probeert, je stoot elke keer je hoofd. In mijn korte leventje loop ik al 19 jaar tegen het feit aan dat ik ouder wil zijn dan ik daadwerkelijk ben.
Het begon al op jonge leeftijd, mijn ouders zeggen dat ik als peuter al nooit wilde gaan spelen en bij de volwassenen wilde zitten. Uit mijn kindertijd herinner ik me ook dat ik de volwassenegesprekken reuze interessant vond. Totdat ik tiener werd, toen ging ik me afzetten tegen mijn ouders.
Zwanger
Het verlangen naar ‘ouder willen zijn’ bleef terug komen, maar nu dat ik als 14 jarig meisje 20 jaar wilde zijn. Uit alle macht probeerde ik het leven te leiden van een 20 jarige. Dat lukte redelijk totdat ik zwanger raakte. Gelukkig hebben mijn ouders mij altijd onvoorwaardelijk gesteund en kon ik met mijn babytje bij hun terecht. Tijdens en na mijn zwangerschap ben ik altijd naar school gegaan. Dit was ook de pre van mijn ouders; ik mocht het kindje houden, maar dan moest ik bij hun blijven wonen totdat ik minimaal één beroepswaardigeopleiding had afgemaakt. Na mijn middelbare school ging ik naar het MBO.Studente
Vanuit een enorme drang om carrière te maken, koos ik voor de opleiding marketing en communicatie in Utrecht. Gedurende mijn opleiding was ik student, thuis was ik moeder en ergens tussen door schreef ik blogs over deze ongewone combinatie. Dit werd opgemerkt en ik kreeg de kans om een boek te schrijven. In de zomer van 2015 schreef ik mijn levensverhaal op en in november werd het gepubliceerd onder de naam ‘Alles Over Hoop’. De eerste stap van een glansrijke carrière was gezet, tenminste dat dacht ik. Het einde van mijn opleiding naderde en als afstudeerstage ging ik stage lopen bij Life Impact Company. Mijn voornaamste doel daar was om uit te zoeken wat ik precies na mijn opleiding wilde doen. Bij alles wat ik overwoog qua studie en werk, zag ik het niet zitten om het 40 uur per week te doen. De deadline voor het inschrijven van een vervolgstudie kwam langzaam maar zeker dichterbij en ik was wanhopig. Waar was mijn visie die ik altijd heb gehad en hoe moest het nu met mijn carrière gaan?Tijd voor mijzelf
Pas aan het einde van mijn stage kwam ik erachter dat ik ver weg stond bij mezelf en daardoor niet wist wat ik precies wilde. Iedereen riep het al maanden: ‘Anne je bent nog maar 19, neem tijd voor jezelf!’ Maar door mijn opgejaagde gevoel en gepieker hoorde ik het niet. Na het verstrijken van de deadline voor het inschrijven kwam het binnen: ik ben nog maar 19 en nog lang niet volwassen. Hoewel ik me er nooit bewust van was, had ik altijd het gevoel dat ik het leven van een eind twintiger (en het liefst nog ouder) moest leiden. Daarin paste een carrière, een kind en alles wat erbij kwam kijken. Maar de enige die dat verwacht, was ikzelf! Vanuit al het strijden van de afgelopen 5 jaar en de drang naar een de glansrijke carrière die zo snel mogelijk moest beginnen stond ik ver weg van mezelf. Nu neem ik een tussenjaar en ga ik opzoek naar mijn basis. Ik ga terug naar mezelf en verder dan een week kijk ik niet. Want hé, ik ben nog maar 19 en ik heb nog alle tijd.Meer weten over Anne Alles
LinkedIn[form id=”87070″ /]
