Sinds mijn afstuderen aan de Jan van Eijck Academie te Maastricht in 1989 combineerde ik mijn kunstenaarschap met een andere baan. Het inkomen uit dit andere werk gaf mij de financiële onafhankelijkheid om te kunnen werken in mijn atelier. Op het laatst was dit een baan van 16 uur per week. Maar uiteindelijk begonnen zelfs deze 2 dagen toch nog enorm te wringen.
Nooit meer 2 banen
In deze betaalde baan kwam ik niet vooruit en als kunstenaar maakte ik, doordat ik die 2 dagen miste, eigenlijk te weinig uren op mijn atelier. Bij beide liep ik vast en de weerzin tegen die 16 uur werd groter en groter. Daarom heb ik vorig jaar op mijn 53e verjaardag het roer omgegooid. Ik heb mijn baan bij de gemeente Utrecht opgezegd en ben nu fulltime als kunstenaar aan het werk. Nooit meer te hoeven zeggen: ‘ik heb 2 banen’. Nee, ik ben nu kunstenaar en ik vind het geweldig!!!! Onlangs vierde ik mijn 54e verjaardag en ik heb een heel mooi en enerverend jaar achter de rug.
Artist-in-residency
Het meest bijzondere in dit jaar was mijn verblijf als artist-in-residence bij Hangar in Barcelona. Een zeer geslaagde periode van november 2016 tot en met januari 2017 waarin ik de beschikking had over een tijdelijk huis met een atelier op loopafstand. Mijn ultieme droom, fulltime als kunstenaar werken, kon ik hier waar maken. Ver van Nederland en de immer aanwezige vrienden, familie en dagelijkse beslommeringen, is het veel makkelijker te focussen op dat wat ik het liefste doe: kunst maken. En dat in Barcelona, een stad, die ik sinds mijn eerste bezoek, in mijn hart heb gesloten.
Een artist-in-residency is jezelf verlossen van een aantal vastgeroeste gewoontes en zienswijzen. Je onderdompelen in een in dit geval eveneens westerse doch andere cultuur, een verblijf tussen andere nog onbekende kunstenaars en hun werk. Ik moest wel wennen aan deze groep kunstenaars waarin ik terecht kwam en waarvan de voertaal Spaans bleek te zijn. Zelfs aan dat mooie huis en aan mijn atelier moest ik wennen. Temeer daar ik beide moest delen met anderen. En zelfs mijn eigen vertrouwde kunstwerken bleken ineens minder betrouwbaar te zijn dan in Nederland.
Alles opschudden en zien wat er gebeurt. Hoe ervaar je alles, wat komt er boven drijven en wat beklijft er er na verloop van tijd, als je weer terug bent in Nederland? En ook natuurlijk, nog belangrijker, wat gebeurt er in de kunst die je maakt?
Sinds 2 weken leef ik in een soort vacuüm. Ik pendel op en neer tussen mijn huis en het atelier. Aldoor aan het werk:-) er zijn dagen dat ik het terrein niet af kom. Het grote werk neemt nu vastere vormen aan. Het gaat wel iets nieuws opleveren, dit verblijf in Barcelona….’
Kunstenaarsleven
Ik ben kopje onder gegaan en ben weer boven gekomen en ik heb er ook nog eens heel mooi werk aan over gehouden. Ik ben ruimschoots geslaagd en ben erg trots op het werk dat ik in Barcelona gemaakt heb.
Met veel inspiratie en heel veel energie ben ik tenslotte toch maar weer huiswaarts gekeerd. Er waren momenten dat ik graag gebleven was. Met nog meer energie pak ik hier de draad weer op. Verder met het onderzoek naar dat ene ultieme kunstwerk waar ik nu al mijn hele kunstenaarsleven naar op zoek ben.
Ik ga zeker nog eens een artist-in-residency doen. Misschien weer in Barcelona, misschien in een ander land of in Nederland. Loesje zegt: “af en toe moet je je leven ondersteboven houden om te zien of er nog meer in zit”. Door het opzeggen van mijn baan bij de gemeente heb ik het idee dat ik meer dan ooit de regie heb over mijn leven. Van nu af aan ruim baan voor de kunst. Barcelona was de aftrap voor dit nieuwe leven.